Λαμπάδες

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος έφτιαξα λίγες λαμπάδες. Τις διακόσμησα με λουλουδάκια-καρφίτσες από δέρμα, λινάτσα και τσόχα. 

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!

Σελιδοδείκτες από δέρμα

Καλημέρα και καλό μήνα εύχομαι σε όλους!
Η άνοιξη είναι πια εδώ με τις υπέροχες λιακάδες της, τα χρώματα και τα αρώματα της. Οι πεταλούδες πετούν από λουλούδι σε λουλούδι και τα πουλάκια κάνουν τις βόλτες τους χαρίζοντας μας το όμορφο τραγούδι τους. Μια πεταλούδα και ένα πουλάκι θα σας δείξω κι εγώ αλλά από... δέρμα σε ρόλο σελιδοδείκτη. Μια ιδέα που βρήκα σε μια από τις περιηγήσεις μου στο Pinterest και μου φάνηκε πολύ έξυπνη και αρκετά εύκολη. Έτσι δεν άργησα να τη δοκιμάσω...
Ιδού λοιπόν μία πεταλουδίτσα και ένα πουλάκι που κάνουν βόλτες στις σελίδες ενός βιβλίου.

Βραχιόλια

Ήρθε ο Μάρτης και άνθισε η μαργαρίτα που έχω στο μπαλκόνι μου... Εκεί που πίστευα ότι είναι στα τελευταία της με διέψευσε και τώρα έχει γεμίσει άνθη και μπουμπουκάκια.. 

Λίγα βραχιολάκια θα σας δείξω σήμερα.. Με χαντρούλες και διάφορα διακοσμητικά στοιχεία. Απλά και λιτά με μια μικρή δόση λάμψης. 

Εύχομαι να περάσετε ένα όμορφο τριήμερο!

Έργο του Σπύρου Βασιλείου

Το δέντρο και το χελιδόνι

Μια φορά κι έναν καιρό στην πλαγιά ενός λόφου ζούσε ένα  γέρικο δέντρο το οποίο από τους ανέμους και την μεγάλη ηλικία είχε αρχίσει να γέρνει προς τη μία πλευρά. Έστεκε μόνο του στην πλαγιά, δεν υπήρχαν άλλα δέντρα δίπλα του, μόνο λίγα μέτρα μακριά του υπήρχε ένα μικρό δασάκι.  Από κάτω του είχε θέα ένα χωριουδάκι, έτσι έβλεπε τα κεραμίδια των σπιτιών, την εκκλησία με το γαλάζιο καμπαναριό, την πλατεία με την πετρόχτοιστη πηγή, τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονταν στις δουλειές τους. Και κάποιες φορές έβοσκαν στο γρασίδι δίπλα του κοπάδια από κατσικάκια και αρνάκια.

Είχε περάσει χρόνια πολλά σε αυτό το έδαφος.  Εκεί ήταν το σπίτι του, και το αγαπούσε όσο δύσκολο κι αν ήταν να κρατηθεί όρθιο.  Είχε κάνει ρίζες βαθιά στο έδαφος και κρατιόταν από αυτές όσο πιο γερά γινόταν. Μόνο που κάποιες φορές αισθανόταν μοναξιά. Θα ήθελε τόσο πολύ να ήταν δίπλα στα άλλα δέντρα. Να μπορεί να έχει παρέα, να μιλάει, να χαζολογάει , να κάνεις φιλίες. Δεν ήταν όμως πάντα μόνο. Συχνά άνοιγε κουβέντα με τα πουλάκια που πήγαιναν και καθόταν στα κλαδιά του. Αγαπούσε την παρέα τους. Μάθαινε πράγματα από αυτά, άκουγε για τον κόσμο και πώς είναι να τον βλέπεις από ψηλά. Για την θάλασσα που απλωνόταν μερικά χιλιόμετρα μακριά από το χωριό. Για τους ανθρώπους, για άλλες χώρες μακρινές. Αγαπούσε να ακούει τις ιστορίες τους. Είχε ακούσει τόσα πολλά πράγματα, και είχε τόσο χρόνο περισυλλογής και σκέψης στη διάθεση του ώστε με το πέρασμα του χρόνου είχε γίνει ένα δέντρο σοφό, ένα δέντρο με άποψη και γνώμη που διάφορα πουλιά επισκέπτονταν για να του πουν τον πόνο τους και να ακούσουν την άποψη του και την συμβουλή του.

Μια μέρα κάθισε στα κλαδιά του ένα νεαρό χελιδόνι. Δεν ήταν πολύς ο καιρός που είχε μάθει να πετάει και ήταν ενθουσιασμένο με την νέα του αυτή ικανότητα.  Όλο αλαζονεία άρχισε να μιλάει στο δέντρο «Γιατί είσαι έτσι καημένο μου δέντρο; Φοβάμαι να καθίσω στα κλαδιά σου γιατί είσαι έτοιμο να πέσεις..», «Μην φοβάσαι μικρέ μου φίλε» απάντησε το δέντρο. «Μπορεί να φαίνομαι γέρικο αλλά είμαι γερό και δυνατό και έχω φιλοξενήσει πολλά πουλιά σαν κι εσένα στα κλαδιά μου.» «Σας λυπάμαι εσάς τα δέντρα…» συνέχισε το χελιδόνι. «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορείτε να στέκεστε συνεχώς στο ίδιο μέρος για όλη σας τη ζωή. Να μην μπορείτε να πετάτε, έστω να περπατάτε, να μην μπορείτε να γνωρίσετε τον κόσμο…»

«Έχεις δίκιο να τα βλέπεις έτσι τα πράγματα χελιδονάκι μου γιατί τα βλέπεις από την δική σου οπτική. Όμως να ξέρεις ότι κάθε πλάσμα σε αυτόν τον κόσμο είναι διαφορετικό και έχει διαφορετικές ανάγκες και ικανότητες.  Για εσένα που έχεις φτερά σημαντικό είναι να μάθεις να πετάς για να μπορείς να ταξιδεύεις σε όλον τον κόσμο. Αυτός είναι ο προορισμός σου. Για εμένα που είμαι δέντρο σημαντικό είναι να μπορώ να σκάβω ρίζες βαθιά μέσα στο έδαφος και να απλώνω τα κλαδιά μου ψηλά μέχρι τον ήλιο. Σκοπός μου είναι να φιλοξενώ πουλάκια σαν κι εσένα στα κλαδιά μου και άλλα έντομα που τρέφονται από τα κλαδιά και τα φύλλα μου. Σκοπός μου είναι να ομορφαίνω τον κόσμο. Και μπορεί να σου φαίνεται παράξενο αλλά για κάποιους είμαι σημαντικό. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ξεκουραστεί κάτω από την σκιά μου και που έχουν κόψει τα κλαδιά μου για να ανάψουν φωτιά να ζεσταθούν. Κι εγώ ζω την κάθε εποχή και την κάθε μέρα με χαρά και αγάπη. Βλέπω τις αλλαγές των εποχών, ακούω τους ήχους της φύσης, χορεύω στο θρόισμα του ανέμου, παλεύω με την μανία του και καταφέρνω να αντισταθώ. Κάθε πλάσμα να ξέρεις χελιδονάκι μου πρέπει να πορευτεί στη ζωή του με όλα όσα του δίνει η φύση.  Να μην λυπάται για αυτά που δεν έχει αλλά να χαίρεται με όσα έχει... ». Το χελιδόνι άκουγε το δέντρο σκεφτικό. Ένιωσε ντροπή που του μίλησε με τόση αναίδεια και δεν ήξερε τι να του απαντήσει. «Άντε πήγαινε τώρα να εξασκηθείς στο πέταγμα…» είπε το δέντρο «Και μην ξεχνάς  να με επισκέπτεσαι». Από τότε το χελιδονάκι πετούσε καθημερινά ως το γέρικο δέντρο. Καθόταν στα κλαδιά του και διηγόταν τις ιστορίες και τις περιπέτειες του και το δέντρο το άκουγε, απαντούσε στις απορίες και τις ανησυχίες του και  έτσι σιγά σιγά ο ένας μάθαινε από τον άλλον.

Με αυτό το παραμύθι συμμετέχω κι εγώ στο δρώμενο της Αριστέας "Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι!".

Καλή εβδομάδα και καλό μήνα!!!

Ανθισμένες αμυγδαλιές

Πόσο μου αρέσει αυτή την εποχή να χαζεύω τις ανθισμένες αμυγδαλιές. Σαν λευκές οπτασίες ξεπετάγονται δίνοντας φως και αισιοδοξία στις χειμωνιάτικες μέρες και προμηνύοντας τον ερχομό της άνοιξης.

Σκουλαρίκια και βραχιόλι με λευκά μαργαριτάρια

Σκουλαρίκια και βραχιόλι με μαύρα μαργαριτάρια

Σύμβολο ελπίδας όπως φαίνεται και μέσα από ένα μύθο...
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία.
Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο, τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.
Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της. Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της. Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά. Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου. Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.

Κέικ με σοκολάτα και μπανάνες

Συχνά παίρνω μπανάνες οι οποίες καταλήγουν μέσα στην φρουτιέρα να μαυρίζουν. Έτσι την έπαθα και αυτή την φορά, σκέφτηκα λοιπόν να τις αξιοποιήσω φτιάχνοντας ένα πανεύκολο γλυκάκι. Είναι ένα κέικ νόστιμο και μυρωδάτο με ένα λαχταριστό γλάσο το οποίο του χαρίζει πολλούς πόντους. 

Υλικά:

2 φλιτζ αλεύρι για όλες τις χρήσεις

½ φλιτζ άγλυκο κακάο σκόνη

1 ½ κουταλάκι μπέικιν πάουντερ

½ κουταλάκι μαγειρική σόδα

¼ κουταλάκι αλάτι

1 φλιτζ ψιλή ζάχαρη

2 μεγάλα αυγά

¾ φλιτζ ζεστό νερό

3 μεγάλες ώριμες μπανάνες πολτοποιημένες

1 βανίλια

Για το γλάσο

90 γρ. τυρί κρέμα μαλακό

¼ φλιτζ βούτυρο μαλακό

1 βανίλια

2 φλιτζ ζάχαρη άχνη

¼ φλιτζ άγλυκο κακάο σκόνη

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς και βουτυρώνουμε ένα ταψάκι.

Αναμειγνύουμε το αλεύρι, το κακάο, το μπεικιν πάουντερ, τη σόδα, το αλάτι και τη ζάχαρη σε μεγάλο μπολ. Προσθέτουμε τα αυγά, το νερό, τις μπανάνες και τη βανίλια και χτυπάμε με το σύρμα, ώσπου να δημιουργηθεί ένα ομοιογενές μείγμα.

Ρίχνουμε το μείγμα στο ταψάκι και ψήνουμε το κέικ για 35-40 λεπτά. Το αφήνουμε για 10 λεπτά στο ταψάκι να κρυώσει και έπειτα το αναποδογυρίζουμε πάνω σε σχάρα.

Ετοιμάζουμε το γλάσο. Στο μίξερ, σε μεσαία ταχύτητα, χτυπάμε το τυρί κρέμα με το βούτυρο και την βανίλια ώσπου να γίνουν ένα κρεμώδες μείγμα. Χαμηλώνουμε την ταχύτητα του μίξερ, προσθέτουμε την άχνη και το κακάο, τα οποία αν θέλουμε έχουμε κοσκινίσει, και χτυπάμε ώσπου να δημιουργηθεί ένα λείο μείγμα. Απλώνουμε το γλάσο στην επιφάνεια του κέικ.

Να σας κεράσω κι ένα κομματάκι...

Καλή εβδομάδα!

Βραχιόλια και κολιέ με πολύχρωμες χάντρες λάβας

Η χάντρες από λάβα μου αρέσουν πολύ. Έχουν μια ιδιαίτερη υφή και αίσθηση και μπορεί κανείς να τις βρει σε μια μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων. Σε συνδυασμό με χάντρες από αιματίτη έφτιαξα αυτά τα βραχιόλια και το κολιέ.

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!!!